Rozmyślać o starości – znaczy skupić uwagę na człowieku,
który od poczęcia aż do śmierci jest darem Boga,
Jego obrazem i podobieństwem;
znaczy też zabiegać o to, aby każda chwila ludzkiej egzystencji
przeżyta została w pełni i z godnością”.
Fragment Listu Jana Pawła II
do uczestników II Światowego Zgromadzenia
poświęconego problemom starzenia się ludności
Z każdym rokiem przybywa ludzi starszych. Obecnie stanowią oni ok. 17% populacji, jednakże przewiduje się, iż w niedalekiej przyszłości będą stanowili ok. 25%. Wkrótce co czwarty/piąty Polak będzie miał 60 lat. Na tle państw Europy Zachodniej (np. Włoch czy Niemiec), gdzie już dziś co czwarty mieszkaniec jest emerytem, Polacy i tak są stosunkowo młodzi.
Polityka wobec osób w podeszłym wieku określana jest jako polityka realizacji interesów osób starszych i odnosi się do potrzeb i warunków bytu ludzi starszych a ma na celu te działania, które w sposób planowy i celowy wpłyną na poprawę sytuacji życiowej tej grupy społecznej.
Pamiętać należy, iż ludziom starszym potrzebna jest nie tylko akceptacja otoczenia ale również konieczność aktywnego uczestniczenia w życiu, we wszystkich jego dziedzinach – od społecznej po religijną. Z tego tez względu konieczne jest otwarcie się na potrzeby, wiedzę i umiejętności osób starszych, zrozumienie specyfiki procesu starzenia się oraz pokonanie lęku przed starością.
Wszystkim tym osobom starszym, które wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącym samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje umieszczenie w domu pomocy społecznej.
